بررسی تحولات افغانستان
زلزله‌ای به بزرگی ۶ ریشتر نیمه شب یکشنبه ولایت‌های شرقی افغانستان را لرزاند که مرکز این زلزله ولایت کنر بوده است. بر اساس اعلام مقامات افغانستان، چند روستا در این ولایت به کلی ویران شدند و تا ساعت 13 روز دوشنبه آمار تلفات انسانی این زلزله به 800 جان باخته و 2800 زخمی رسید.
با توجه به بافت روستایی و غیر ایمن منطقه زلزله زده، و وقوع زلزله در نیمه شب که تمامی مردم این منطقه در خواب بوده‌اند، احتمال افزایش شمار قربانیان بسیار بالا است. مقامات محلی گزارش داده‌اند مسیرهای زمینی به بسیاری از روستاها مسدود شده و تنها مسیر دسترسی به مراکز زلزله‌زده راه هوایی است؛ امری که خود نیازمند تجهیزات و امکاناتی است که حکومت طالبان فاقد آن می‌باشد.
این زلزله مرگبار در شرایطی رخ می‌دهد که افغانستان با یکی از بزرگ‌ترین بحران‌های انسانی در سال‌های اخیر دست و پنجه نرم می‌کند. بازگشت حدود 3 میلیون مهاجر افغان از پاکستان و ایران در ماه‌های اخیر، فشار مضاعفی بر منابع محدود و زیرساخت‌های فرسوده افغانستان وارد کرده است. حکومت طالبان که از زمان به دست گرفتن قدرت با بحران اقتصادی روبرو بوده است، با وقوع این زلزله چالش بزرگ‌تری را در مقابل خود دارد که در گام نخست باید انتقال و درمان مجروحان را انجام دهد و در عین زمان تهیه آب، غذا و سرپناه موقت را برای زلزله‌زدگان تدارک ببیند و سپس به بازسازی مناطق زلزله زده رسیدگی کند.
مقامات افغانستان به توان محدود این کشور اذعان کرده و بلافاصله با صدور بیانیه‌هایی، به طور رسمی از نهادهای بین‌المللی تقاضای کمک کرده‌اند. این درخواست کمک نشان می‌دهد که عمق فاجعه بسیار سنگین است و حکومت افغانستان به تنهایی قادر به عبور از این بحران نیست. افزون براین، تجربه زلزله‌های گذشته در ولایات پکتیکا و خوست نیز نشان داد که کمک‌های بین‌المللی و فعالیت‌های سازمان‌های بشردوستانه نقش حیاتی در نجات جان هزاران انسان متاثر از زلزله دارد.
نقش مردم و تعاون اجتماعی در کمک به زلزله زدگان
در چین شرایط بحرانی، همواره نیروهای مردمی و افراد و نهادهای کمک‌کننده بومی دست به کار شده و در راستای کاهش رنج و آلام آسیب‌دیدگان تلاش کرده‌اند. به لطف سنت دیرینه همیاری در افغانستان، مردم با وجود فقر و محرومیت، در مواقع بحران از دارایی اندک خود نیز دریغ نکرده و به یاری هم‌وطنانشان شتافته‌اند. در گزارش‌های محلی آمده است که مردم اطراف به مراکز زلزله رسیده و با امکانات ابتدایی به جست‌وجوی قربانیان و بازماندگان احتمالی در زیر آوار پرداخته و در امر انتقال مجروحان از مسیرهای دشوار کوهستانی مشارکت می‌کنند.
مسئولیت نهادهای بین‌المللی امدادرسان
با وجود تلاش‌های حکومت و مردمی، حجم فاجعه و گستردگی خسارات زلزله کنر ایجاب می‌کند که جامعه جهانی به سرعت وارد عمل شود. افغانستان امروز در شرایطی نیست که بتواند به تنهایی بار چنین فاجعه‌ای را به دوش بکشد. نیازهای فوری زلزله‌زدگان شامل سرپناه موقت، مواد غذایی، آب آشامیدنی سالم، دارو و تجهیزات درمانی است. در میان مدت نیز بازسازی خانه‌ها و زیرساخت‌های ویران‌شده نیازمند سرمایه‌گذاری کلان و برنامه‌ریزی دقیق است. در این زمینه نقش سازمان‌های بین‌المللی همچون صلیب سرخ، سازمان بهداشت جهانی، برنامه جهانی غذا و به ویژه سازمان ملل متحد حیاتی است.
چشم امید افغانستان به کشورهای همسایه
در اولین ساعات بعد از وقوع این حادثه، کشورهای همسایه مانند هند، ایران، پاکستان و چین با ارسال پیام‌های همدردی، آمادگی خود را برای امدادرسانی به زلزله زدگان اعلام کردند. با توجه به شرایط ویژه حکومت طالبان، به نظر می‌رسد که کشورهای همسایه و منطقه در خط مقدم کمک‌های امدادی به مردم زلزله زده شرق افغانستان باشند. حکومت افغانستان هم درک می‌کند که با سیاست دول غربی در قبال این حکومت، امیدی به این کشورها نیست و کشورهای منطقه همانند همیشه این کشورهای همسایه خواهند بود که به افغانستان کمک خواهند بود. بر این اساس انتظار می‌رود که همسایگان افغانستان مانند همیشه به فریاد مردم مظلوم افغانستان برسند و نقش حیاتی خود را در قالب کمک‌های فوری و پایدار ایفا کنند.
این نوع کمک همسایگان افغانستان علاوه بر ایفای نقش حیاتی آنها در لحظات بحرانی به مردم افغانستان، به حل بحران در درون افغانستان کمک می‌کند و از مهاجرت‌های دسته‌جمعی جلوگیری می‌کند.
مطالب مرتبط
بحران آب در کابل؛ علل و پیامد
محدودیت‌های بین المللی و تاثیر آن بر وضعیت عمومی
دولت‌های غربی اگر به اصول اولیه حقوق بشری پایبند هستند، باید از بهانه‌تراشی و مانع‌تراشی سیاسی برای کمک به مردم آسیب دیده شرق افغانستان اجتناب کنند. هزاران تن از مردم افغانستان در این لحظات حساس نیازمند کمک فوری هستند. تفکیک ضرورت‌های بشردوستانه از ملاحظات سیاسی می‌تواند راهی برای کمک فوری به مردم افغانستان باز کند. جامعه جهانی باید بداند که قربانیان زلزله، کودکانی یتیم و خانواده‌هایی بی‌خانمان هستند که هیچ دخالتی در تصمیمات سیاسی ندارند و نباید بهای آن را بپردازند.
اگر جامعه جهانی، کشورهای همسایه و نهادهای بین‌المللی در اسرع وقت دست به کار نشوند، بحران انسانی حاصل از زلزله کنر می‌تواند به بحرانی کلان تبدیل شود که بهای آن جان هزاران زن و مرد و کودک روستایی خواهد بود. در این بین، نقش همسایگان افغانستان بیش از دیگران حیاتی است.
ما را در شبکه‌های اجتماعی دنبال کنید
