در هفته‌های اخیر مساجد و نمازگزاران زیادی در افغانستان مورد حملات بی‌رحمانه تروریستی قرار گرفت و اخیرا حمله بر دانش آموزان در مرکز آموزشی کاج در کابل، اوج قساوت و خون آشامی گروه‌های تروریستی را در افغانستان نشان داد که باعث واکنش گسترده نهادهای بین‌المللی، سازمان‌های حقوقی، دولت‌های منطقه و همسایه افغانستان گردید.
به تازگی کشورهای همسایه افغانستان و دولت‌های منطقه در قبال افزایش حضور و فعالیت گروه‌های تروریستی به خصوص فعالیت گروه داعش در افغانستان، ابراز نگرانی کرده‌اند و تداوم این وضعیت را برای ناامن ساختن کل منطقه خطرناک عنوان کرده‌اند. پس از حمله تروریستی به سفارت روسیه در کابل، رئیس جمهور روسیه در روزهای اخیر از افزایش گروه‌های تروریستی در افغانستان و عدم مبارزه جدی با آنها به طور جدی ابراز نگرانی و نارضایتی کرد. نماینده ویژه رئیس جمهور ایران در امور افغانستان نیز در واکنش به حمله تروریستی بر مرکز آموزشی کاج، خواستار مبارزه جدی با گروه‌های تروریستی در افغانستان گردید. دولت پاکستان هم خواهان مبارزه جدی طالبان با گروه‌های نظامی مخالف دولت پاکستان و اخراج آنها از خاک افغانستان شده است. همچنین دولت‌های تاجیکستان و ازبکستان از حضور جنبش‌های اسلامی مخالف این دو کشور در خاک افغانستان ناخشنود هستند و از احتمال انتقال آنها به این دو کشور نگران هستند. دولت چین انتظار داشت که حکومت طالبان شبه نظامیان جنبش اسلامی ترکستان شرقی(ETIM) را از خاک افغانستان اخراج کند اما چنین نشده است.
اخیرا کشورهای حوزه شانگهای در بیست و دومین نشست سالانه خود، خواهان مبارزه جدی حکومت طالبان با گروه‌های تروریستی در خاک افغانستان شدند. در بیانیه پایانی شانگهای آمده است که به زودی لیست مشترکی را از گروه‌های تندرو، جدایی طلب و تروریستی در منطقه تهیه و آن را منتشر خواهد کرد که این امر بیانگر نگرانی مشترک کشورهای منطقه از حضور این گروه‌ها در خاک افغانستان می‌باشد و حضور آنان را در خاک افغانستان برای امنیت ملی کشورهای خود و نیز منطقه یک خطر بالفعل حساب می‌کنند.
حکومت طالبان بدون این که هیچ یک از اعضای گروه‌های نظامی مخالف کشورهای منطقه را بازداشت یا از خاک افغانستان اخراج کند، پیوسته اعلام کرده که از خاک افغانستان علیه کشورهای منطقه هیچ تهدیدی صورت نخواهد گرفت. ظاهرا این سیاست طالبان تاکنون نتوانسته است باعث اطمینان کشورهای منطقه شود و به نظر می‌رسد که نگرانی این کشورها از افزایش و فعالیت گروه‌های تروریستی در افغانستان هر روز بیشتر می‌شود.
عدم بازداشت یا اخراج گروه‌های شبه نظامی مخالف کشورهای منطقه از خاک افغانستان ممکن است به سه دلیل اجرایی نشده باشد.
نخست؛ به نظر می‌رسد که بازداشت یا اخراج این گروه‌های همرزم دیرینه طالبان، موجب نارضایتی در صفوف سربازان طالبان شود. دوم؛ حضور یک شبکه گسترده از جدایی‌طلبان و افراطیان منطقه‌ای در خاک افغانستان، بخشی از یک بازی بزرگ و پیچیده قدرت‌های بزرگ برای آینده منطقه باشد و طالبان در قبال یک تعامل بزرگ، ناگزیر باشد از آنها در خاک افغانستان میزبانی کند. با این نگاه، منطقه آبستن یک بحران بالقوه خواهد بود و با اندکترین بهانه‌ای با شعله‌ور ساختن آتش فتنه در کشورهای منطقه زمینه فعالیت این گروه‌ها در آن کشور فراهم خواهد شد.
سوم؛ ممکن است حکومت طالبان این گروه‌ها را به عنوان ابزار فشار در روابط بلند مدت خود با کشورهای منطقه مد نظر داشته باشد.
به هر ترتیب، سیاست‌های تاکتیکی دولت طالبان با گروه‌های افراطی و جدایی طلب در خاک افغانستان، باعث عدم اطمینان کشورها برای ایجاد روابط بلند مدت و سرمایه گذاری‌های کلان اقتصادی در افغانستان شده است.
حیات سیاسی طالبان و منافع ملی افغانستان ایجاب می‌کند که دولت طالبان همگام با خواست مشترک مردم افغانستان و ملت‌های منطقه، در قبال حضور و فعالیت گروه‌های تندرو در خاک افغانستان پالسی روشن، عملی و اطمینان بخشی را روی دست بگیرد.
